بازگشت
طا لب خرا سا نی یا طا لب پا کستا نی ؟
خوشه چين خوشه چين

کما ل کا بلی ، طا لب پا کستا نی را ، با طا لب خرا سا نی ، به مقا یسه میگیر د ، شما میتو ا نید که کا ر نا مه ها ی ا ین هر د و را، یکی طا لب خرا سا نی ود یگر ی طا لب پا کستا نی میبا شند، بخو ا نید وبعد پیش خود تا ن ، ا زین د وطا لب یکی را ا نتخا ب نما یید، آ یا  طا لب خرا سا نی ؟ و یا طا لب پا کستا نی ؟ .

     کما ل کا بلی نو شته ا ست  که ا ین کلا م  ز یبا را  ا ز طا لب خرا سا نی ، بخو ا نید وبمرد م بشنو ا نید، ا مید که حظ ببرید .

  طا لب خرا سا نی به سا ل 1082 به هند و ستا ن سفر مینما ید و به د ربا رجها نگیر لقب ملک ا لشعرا را به خو د کما یی نمو د .

 رو ح طا لب خر ا سا نی ا ز طا لبا ن پا کستا نی ، شکا یت دا شت و میگفت که سیصد و چها ر سا ل قبل ا ز ا مر و ز

 ر و ی صفه

 لنگی به سر، شف تا به زا نو

 پیزا رپسقا  ت به پا ی

 بر پیتو نشسته

 پیش ر و یم آ ما د ه همه  چیز

چا ینک و پطنو س

 چها ر خا نه و چلمم بو د

  بر سر شا نه

 بلند، چه بلند؟

 به ر نگ ها ی

  سیا و سر خ، سفید

 علمم بو د

 تخته سلیت، د یو ا ت گلی ، نو ک آ هنی ، نی

 د رد ستا ن، قلمم بو د

 ا ز همه عمده تر که بد ستا ن همو طن

 هرعجمم بو د

  قو ل و قرا ر و عده و عید را

 بد ون قسمم بو د

 هرکسی را میشند ی

 که میگفتند رو زی د هند گا ن ما

 د ا د رس منم بو د

 ا تحا د و ا تفا ق

 د شمنا ن ما را

 خا ر و خسم بو د

 خو شی و شا د ی

 همه با با نگ ر سا

 زنگ و جر سم بو د

 بلبلا ن را همه آ زا د

ا ز قید و قفسم بو د

بنا م ا نسا ن همه را

د و ست و ر فیق ، خو یش و کسم بو د

و خو د طا لب « خرا سا نی» ذ یلآ گفته بو د

 

زگر یه شا م و سحرد یده چند تر ما ند

د عا کنید که نی شا م و نی سحر ما ند

بر غا ر ت چمنت، بر بها ر منتها ا ست

که گل بد ست تو، ا زشا خ تا زه ترما ند

د و  زلف   یا ر بهم  آ نقد ر نمی   ما ند

که ر و ز ما و شب ما به یک د گر ما ند

نها ده ا م به جگر دا غ عشق و میترسم

جگر نما ند و ا ین د ا غ بر جگر ما ند

کنید د ا خل ا جزا ی نو ش دا ر و ی ما

ا گر به جا مه آ هن ، د می فشا نم ا شک

ا زو  نه  ا یره  بجا و  نه  ا ستر  ما  ند

برا ی عزت، مکتو ب ا و بد ست  آ ر ید

فر شته که، بر مر غا ن نا مه  بر سا  ند

زبس فتا ده به هرگوشه تو ته های د لم

فضا ی د هر به د کا ن شیشه  گر ما  ند

ز شهد خا مه ( طا لب) چولب کنم شیرین

د وهفته د ر د هنم  طعم  نیشکر ما  ند

آ ن طا لب ؟، طا لب خرا سا نی، و خرا سا نی ها و گذ  شتگا ن ما ، خد ما ت شا یسته       ا ی ا نجا م دا ده بود ند، صفا ت عا لی ا نسا نی ، بجا ما نده بو د ند، فر هنگ عا لی و ا ر زش ها ی ا نسا نی ر ا، بما بمیرا ث گذا شته بو د ند، د رهر د وره تا ر یخی ، مرا کزعلمی و ا د بی بجا ما نده بو د ند، به یقین که هر یک آ نها ا فتخا ر سر زمین ما میبا شند، د و ره ر شد و ا نکشا ف آ ن د ر بلخ ، د رغز نی ، تخا ر و بد خشا ن ،هلمند و هرا ت و غیره جا ها یکی ا ز مدا رک غیر قا بل ا نکا ر میبا شد، آ ثا ر و منا بع علمی آ نها د ر غنا مند ی آ مو ز ش ها ی علمی کمک میکند، د را مو را جتما عی و سلک عیا ری، ا صطلا حا ت ، کا که جوا ن مر د، با عز ت و با وقا ر، با غرور، نا ن دهی ، و مهما ن نوا زی، نا مو س دا ر ی و نا مو س پروری، منا سبا ت خا نو ا د گی ، و تر بیت سا لم ا و لا د، و تقد یم آ ن به ا جتما ع و د رفر جا م ا ز و جو د ا فرا د سا لم ، ا جتما ع سا لم شکل میگیر د و ا جتما ع سا لم ، برا ی حما یه وحفا ظت خو د، رهبر یت سا لم را ا ز قا عده به رآ س ا دا ر ه ا مو ر با لا میکشد.

 ما میر و یم مبا رزه خو یش را ، به هما ن جهتی سو ق مید هیم که عنا صر، گفته ها ی با لا را با خو د دا شته با شد، و د ر آ یند ه چنا ن شخصیتی خو د را ا ز د ر و ن جا معه ( قا عده) د ر( راً س) ا دا ره و یا ر هبر یت سیا سی کشو ر با لا بکشد که سخن گو ی ملت خود با شد ، نه به عنو ا ن( آ د م آ گاه و برترد ر جا معه) بلکه به حیث( آ د م آ گا ه و خر د مند و بهتر د ر جا معه) که ا جتما ع و مر د م ما آ نرا بحیث بهترین ا نسا ن بر میگز ینند.

    صد یق زرگربهترین پهلوان بود، پهلو ا ن برا ت  پهلو ا ن  خو ب بو د، ا برا هیم پهلوا ن بهترین پهلوان بود، نظا م پهلوا ن هنوز ا ز خا طره ها فرا مو ش نشده ا ست پهلوا ن ا حمد جا ن بهتر ین پهلو ا ن بو د، عا ر ف عا لمیا رمعر و ف به عا رف ژ ید و بهترن ژید و با ز کشو ر بو د ، با و جو د جثه خو رد ، حریف را د رمقا بل خو د به ر سمیت نمی شنا خت، مد ا فع  ضعیفا ن بو د، جلا ل ر زمنده ، فر زند عیا رو وطن پر ست بود، ا و به حما یه ا ز ر ییس جمهورکشور خو د برخوا ست، ا ورا ا ز چنگ  و زیرد فا ع  نجا ت د ا د ، و زیرد فا عیکه  مسو لیت د فا عی، شر ف ، حیثیت و نا مو س و طن برا یش سپرده شده بو د، او میتو ا نست که ما نند ، هزا را ن شهید را ه و طن، خو د را قر با نی بد هد ولی حق کو د تا کرد ن را ندا شت ، و لی بعد ها  کو رنمکا ن تا ریخ   جلا ل ر زمنده را( ا ین بهترین شخصیت ر زم و پیکا ررو ز گا رزما نه را) بی شر ما نه ترورکرد ند،به شخصیت ا ستا ذ خلیلی ا ین دا نشمند فرزا نه، ا رزش بی نها یت قا یل میبا شم ، ا و بجا، کتا بی را، بنا م ( عیا ر ی ا ز خرا سا ن) د ر و صف حبیب ا له کلکا نی  نو شت، ا ستا ذ خلیله خلیلی ، شا عر بهتر و  حبیب ا له عیا ر شا یسته لقب یا فته ا ند.

  د ر یک قسمت ا ز کتا ب عیا ر ی ا ز خرا سا ن آ مد ه ا ست .

        هنوز ما هی چند سپری نگر د یده بود که کا رها وا ژ گو ن گر د ید ، قو س ا قبا ل  خا د م ا ز فرا ز به نشیب گرا یید. ر زمند گا ن بی تجربه وجو ا نا نیکه به همرا یی وی  جنگیده و قر با نی دا ده بو د ند، خو د را در سلطنت شریک دانستند، د رکا رهای کشو ری و لشکری مسلط شد ند.

ا ین بو د گنا هی که فا تحا ن د یگر، مرتکب شده بود ند و وی مرتکب نشد و یا سهو ی بو د که همقطا را ن ا و نکر ده بو د ند و ا و کر د.                                                   آ نها همین  که کا میا ب شد ند و فهمید ند که ر فقا ی همکا ر شا ن خود را شریک در پا د شا هی میدا نند همه را ا زمیا ن بردا شتند و هرپیما نیکه با آ نها د ا شتند  شکستند و لی خا د م د ین گنا ه کر د یا سهو پیما ن یا را ن را نشکست .

   و ی غا فل بو د که کا ر را به نا ا هلش گذا شتن ، تیغ دا د ن د ر کف  ز نگی  مست      ا ست.

 شخصیت ها ی مد بر و و زرا ی صا د قش که به و خا مت ا و ضا ع ملتفت بو دند ا ز کا ر بر کنا ر ما ند ند و نتو ا نستند با سنگر یا ن مقتد ر مقا و مت نما یند.

 ا ز ینجا ا ست که بر کا ر ها ی مفید و بنیا د ی گذ شته ، نیز خط بطلا ن کشیده شد و همه چیز مخا لف د ین معر فی گرد ید .

د ر برا بر شرا ره و خشم عو ا م مجا ل قضا و ت نما ند که تقلید ها ی غیر مفید و نا به هنگا م ا ز فعا لیت ها ی ا سا سی تفریق شو د .

  ا نقلا ب عا مه ملت ، خا د م دین را بو جو د آ و رد، نه آ نکه وی ا نقلا ب را پی ریز ی کر ده و پلا ن آ نرا قبلآ طر ح کر ده با شد .

   ا فکا ر خشمگین مر د م ، مسو لیت بر ا ندا ختن را به عهده ا و گذا شته بو د، تا مسو لیت سا ختن را .

  ا ین ا ست که بر بنا ی نفر ت مر د م ا ز ا عما ل ما مو را ن گذ شته ، قو ا نین منسو خ گر د ید ، مکا تب جد ید بسته شد ، شو ری لغو گر د ید، ر شو ت را ه خو د را با ز کر د. ر و ا بط خو یشا و ند ی و پیو ند ها ی شخصی د وبا ره رو ی کا رآ مد. عا یدا ت سقوط کر د، را ه ها ی تجا ر ت مسد و د شد، کشمکش بر سر ا ختلا ف ز با ن، نژا د ، مذ هب د و با ره ا و ج گر فت .

             پسر سقا ی شهید ا ن ما ند و تنها ذهن سا ده و شمشیرش  

 

 عبد ا لمجید کلکا نی که خا ر چشم ر و س ها بو د و غلا م حضر ت را دا و د خا ن ( بر تر) به شها د ت رسا ند،هر یک ا ز آ نها ا ز جمله بر تر ها نبو د ند ، ا ز جمله بهترین ها بو د ند ، ا ز تخنیک ها ی خو د بو جه بهتر تر ا ستفا ده میکر د ند، د ریغا که د ر طو ل تا ر یخ ا زا مکا نا ت وا ستعدا د ا ین گو نه شخصیت ها ی نا م آ و ر و مشهو ر رزم و پیکا ر( عیا را ن) ا ز طریقه ها ی مختلف و ذ ریعه ها ی مختلف ا ستفا د ها ی نا جا یز و منفی  صو ر ت گر فته ا ست و ا ین ها هر یک قر با نی صدا قت خو د گر د ید ه ا ند، ( جنگ پسر قتل پد ر) بهتر ین قو ما ندا نا ن و ا ستا ذا ن زبده تر ین کا د رها ی نظا می ا ز  جمله( آ صف شور و د یگرا ن) قر با نی ا ین نو ع  جنگ ها ی ا بلها نه و ا حمقا نه  نمی گرد ید ند.

سید ا فغا نی ، بهترین شخصیت فلسفی و سیا سی شر ق بو د و ا فتخا رکشو رما بو د، قها ر عا صی ، ا ین شا عرجو ا ن که ا ستعدا د شا عر ی ، ا ز سر و رو یش فورا ن میکر د ، طعمه را کت گل باا لد ین گر د ید، ا ستا ذ و ا صف با ختر ی که ا ز خو د د رز ند گی ، مکتب بجا گذا شت ا ست، بهتر ین شا عرد ر عصر کنو نی کشو را ست ، دا کتر مو سی و ر د که د رمسلک خود بهترین دا کترا ست، ملنگ جا ن شا عر مرد می و تو ده ا ی بهتر ین شا عر بو د ، همیش خو ا ست ها و نیا ز مندی ها ی تو د ها را د ر ا شعا رخو د ا نعکا س مید ا د ، ا ستا ذ میر ا کبر خیبر بهتر ین و آ گا ه ترین سیا ست مدا ر کشو ر بو د ا و ا گر مخا  لف کو د تا نمیبو د هر گز تر و رش نمی کر د ند، به بها نه مر ا سم تکفین جنا زه مرحو می ، داود خا ن ، برترطلب علیه تشکیلا ت سیا سی حز ب د یمو کرا تیک خلق  د ست به حمله نمیزد و ز مینه سقو ط حا کمیت سیا سی را تو سط چند ی تن ا ز نظا میا ن آ ما د ه نمی گر دا نید، و کشو ر ما  وار د معر که تسلیحا ت جها نی نمیگر د ید و ر فقا ی نیمه را ه خیبر شهید چشما ن  شا ن کو ر گر د ید و گو ش ها ی شا ن کر و ز با نشا ن گنگ ، به ما نند خیبر ، شخصیت ها ی، بهتر و بهتر ین ها ، ما نند طا هر بد خشی و شهر ا له شهپر، د ا کتر کر یم ز رغو ن، آ قا گل با عث ، سلا م هلمند و ا مثا ل ا زین ها  ، حد ا قل یا د ی ا زا نها به ز با ن ها نمی آ ید، هنو ز هم پا چه ها را بر زد ه ا ند ، که د رین د و ره ا مر یکا ا و شا ن را به ا ریکه قد رت بر سا ند ، به ما نند مجا هد ین بگو یند که جها د مقد س محتر م عبد ا لرزا ق ا و ر یا خیل  که همه گو نه صفا ت ا نسا نی د ر و جو د ا و به مشا هد ه میر سید ا و او لین کسی بو د قر با نی ا ر ما ن ها ی ا نسا نی خو د گر د ید، د ا کتر غضنفر بهتر ین دا کتر و لا یق تر ین دا کتر کشو ر ا ست ، بهتر بو د ن ا و، ا و را، سزا و ا را ین گر دا نید ه ا ست که ا ز ش محتر ما نه یا د شو د.

 


       ا ستا ذ عبد ا لغفا ر کا کل ، عثما ن لند ی ، میرغلا م محمد غبا ر، عبد ا لحی حبیبی

    ا زین نوع بهترین شعرا و نو یسند گا ن وا نجنیرا ن و تکنیشن ها و ا ستا ذا ن فراوا ن دا ریم، سلک عیا را ن را بر آ ن ا ست که د ر نقش ، بهتر ین ها عمل نما یند، ا ز بهتر ین ها حما یه نما یند ، و بهتر ین ها را بیا فرینند و بهترین ها را برا ی ا دا ره کشو بگما رند، علیه برترها و بر تر طلبا ن وخود محو رها و مفت برا ن سیا سی مبا ر زه کر د، مفت برا ن سیا سی که ا ز ا مکا نا ت د و ستا ن و عزیز ا ن خو د برا ی خو د ، ا تو ریته و حیثیت کا ذ ب و د روغین میخر ند( بعضآ ا زین مفت برا ن سیا سی ، د ر مید ا ن قما ر سیا ست بر د و با خت، د ر پهلو ی ما نشسته ا ند ، میگو یند که چا ل مرا هم با ندا ز، زما ن فلنگ که ر سید، میگو ید که بچو خا ن ، قطعه مه، ا ینه، د و جیکش را برا یت نشا ن مید هم، فلنگ کو، د ر وقت رخ کرد ن قطعه ، سه خا ل و د و د ه تا یی می بر ا ید و ا ز جا نب مقا بلش، دو طو س یک شا ه ، مجبو رآ تا وا ن ما بد هیم ، فقط میگو ید که کم طا لع بودی ، برد ش را به خود محا سبه میکنند و با ختش را د ر پا ی ما) جا ده تر ا فیک، د و سمت دا رد، سمت رفت و آ مد، میگو یند که د و ستی ها، به ر فتن و آ مد ن ها ا همیت خو د را بیا ن میدا رد، یک آ د م میگو ید که مه نو کر ت و تو فکر بکن به چقد رخر ید ی، ا گر خر ید ی پو ل خو درا پس بگیر، با دا ری مفت تو را هیچ کا ر ندا ر م ، یک مر تبه نه د و مر تبه نه ، سه مر تبه به طر ف ما به نظر حقا ر ت د ید ی، ا ز منتها ی با حیا بو د ن ما سوء ا ستفا د ه کر د ی ا ین ا شا ره ا ست ، بر ای شخص شما ا زینکه سلک عیا ر ی برا یم ا جا زه نمی د هد ا ضا فه تر چیزی نمیگو یم وهم نمی خو ا هم  نا م شما را  تذ کر د هم ، تو را میکذا ر م به و جدا ن خو د ت و شرا فت خود ت.

 مر دی و خر د مند ی و جو ا ن مر د ی  یکی ا زخصلت ها ی عیا را ا نست ، یک عیا ر هیچ ها ی بر ا ی سر کو ب حر یف خو د ا ز د شمن مشتر ک ا ستفا د ه نمی کند ، نتها به ز و ر و هو شیا ر ی و خر د مند ی خو د ا تکا میدا رد و همیشه ر و ی ا ین مطلب تکیه کر ده ا ند " د ست د ست را میشنا سد" خو د ش د ر و قت منا سب به تصفیه حسا ب میپر د ا ز د ، ا ین ها همه صفا ت عملی ا ند، که نسل به نسل ا ز گذ شته ها و ا ز فضا وا تمو سفیرآ ن د و را ن ویا قبل ا زا ن  بما به میرا ث آ مد ه ا ند و با ید ا ین میرا ث گرا ن بها ی ا نسا نی را، زند ه نگه کرد و رشد و ا نکشا ف دا د.

   طا لب پا کستا نی .

 طا لبا ن پا کستا نی ر یشه د ر سیا ست ها ی ملی و بین ا لمللی د یروزی ا فغا نستا ن دا رد که ا ز منا بع  سیا ست ها ی ا ستعما ر ی ا نگلیس آ بیاری میگرد ید، د رهرد وره تا ر یخی ، د ر ملا دا نی ها ی بعضی ا ز کشو رها عمد تآ پا کستا ن تر بیه نمو د و برا ی بی ثبا تی ا و ضا ع د ر دا خل کشورما ، به حیث مبلغین ، درمسا جد وا ما کن مقد سه و عبا د ت گاه  ها ر و ا ن میکر د ند ، بخا طر د ار م آ نر و ز ی را ، د ر سا ل ها ی 1350_ 1354 یک گر و پ ملا ها ، بنا م ملا  ها ی شر ن ، گو یا که ملا ی مسجد اند، تنها ا ما مت مینما یند ، د ر قر یه توغبیرد ی ولا یت پروا ن ، د ر مسجد قلعه ملکا  د یره گر فته بود ند ، و د ر مجموع تما م مسا جد ا طرا ف وا کنا ف ، همین قریه ا زملا و نیمچه ملا های پا کستا نی تکمیل کرده بو د ند، فقط نا م ا ز شر ن بو د .

  هد ف ا ز ین ها تحقیق و بررسی  و جمع آ و ری معلو ما ت، محلا ت ا ز لحا ظ عا د ات، رسو م ، عنعنا ت ، و شنا خت ، ا فرا د و ا شخا ص ، ا ز لحا ظ عقید ه و ا ند یشه بو د ه و د ر ضمن یک سلسله فعا لیت ها ی ، ضد ا نسا نی را ا نجا م میدا د ند، کو شش میکر د ند، ا ختلا فا ت را بین خا نو ا ده ها چا ق تر بسا ز ند ، فی ا لمجمو ع د ر قا لب ( ملا ، طا لب و چلی ز یر عنو ا ن د ین و مذ هب ) ا هدا ف مغر ضا نه پا کستا ن عملی میگرد ید ، قبل بر آ ن د ر سا ل ها ی 1336_1338 که خو د شا گر د ا بتدا یی مکتب بو د م ، عد ه ا ز طلا ب مدا ر س علو م د ینی و بعضآ شا گر د ا ن ، دا ر ا لعلو م عر بی را  با گیسو ا ن د را ز، ا ز پشت سر ، قی شده و بر یده ، لنگردار به ز مین را ه میر فتند و میله ها را د ر مسا جد  سا ز ما ن دهی میکر د ند، و د ر پیپ ها ی کلا ن ، د مبک و دو لک میز د ند وبه ر قص پا ی کو بی میپر دا ختند ، بعد ا ز آ ن ز ما ن  نا م طا لب به فرا مو شی سپر ده شد ، بعد ها نا م ا خوا ن را به خو د ا ختصا ص داد و بعد ، جا ی جنبش جو ا نا ن مسلما ن را گر فت .  

  طا لبا ن پا کستا نی بحیث سها ن و چو ب سا ی د ر مقا بل ،  نظا م ها ی  کشو ر ما تحت ر هبر ی مر بیا ن حقیقی ، د شمنا ن خلق و سعا د ت مر د م ا فغا نستا ن ، تر بیت میا فتند و ا ز ا ن جا ه ها ، غر ض تخریب و کشتا ر هر گو نه نها د ها و شخصیت ها ی متنفذ کما رید ه میشد ند و حتی شخصیت ها ی جها د ی را که ا ز شها مت مستقلا نه و ا ر ما ن ها ی آ زا د ا ند یشا نه دا شتند ، ا ز کشتا ر و ترو ر طا لبا ن  پا کستا نی ف خطا نخو ر د ند ، مثلآ ا حمد شا ه مسعو د و قو ما ندا ن عبدا لحق .

   کشو ر ما شا هد ویر ا ن گر ی ها  ی طا لبا ن و مر بیا ن بیر و نی آ نها بو د ه ا ند

 دور ه ا و ل د  ر زما ن ا ما ن ا له خا ن که بعد ز مینه و ر و د سیا ست ها ی ا نگلستا ن ، به و سیله نا د ر خا ن هموا ر گر د ید .

   د و ره د و م :  سقو ط حا کمیت چپ و حضو ر مجا هد ین که  جهنم ر و ی ز مین را  به مر د م بی د فا ع کشو ر به ا ر مغا ن آ ورد ند  وبعد حضو ر نظا می پا کستا ن به کمک و یا ر ی یک عده ا ز ا فسرا ن ورزید ه ، حز ب د مو کرا تیک خلق ا فغا نستا ن

 با آ نکه مجا هد ین ، دا شته ها ی کشو ر را ، ا ز شا خ و پنجه  بر ید ند مگر طا لبا ن پا کستا نی همه را ا ز ریشه بر کند ند .  

     

       سلک عیا را ن پیشنها د مینما ید !

   ا ز بهتر ین ها تقا ضا میگر د د که صف تا ن را ، ا ز بر ترها و خو د محورها جدا بسا ز ید، و بگو یید که با ا ین لنگ و لو ق ها و خر یطه ها ی ا و قها  د ربین تو ده ها ر فته نمیتو ا نیم بهتر ین خط را، و را ه ر فتن به سو ی آ یند ه بهتر را، د روجود، بهترین  ا یجا د گرا ن و نقش آ فر ینا ن، نقطه چینی .........................نما یید و بعد ا ین نقطه ها را با هم و صل نما یید ، خط رو شن و وا ضح تو لید میگرد د ، زما نیکه خط رو شن بوجو د آ مد پس چه میشو د؟ .

 ا ین همه د عو ا ها و د نگله ها ا ز صفحا ت ا نتر نیتی که عد ه کثیر ا ز نو یسند گا ن و قلم بد ستا ن تو ا نا ی ما را ، بخو د مصر و ف نگه دا شته ا ست و ظا یف فهم و د ر ک تا ر یخی را برا ی نسل ها ی آ ینده کشو ر ما به مو سسا ت تعلیمی و تر بیتی ، کشو ر حو ا له میگر د ا ند ، د ر مجمو ع نقش آ فرینا ن، جبه فرهنگ و قلم ، به ا تفا ق هم، جبه تفنگ و قلم را ، ا فتتا ح مینما یند ، تبلیغ مینما یند که جنگ و حشت ودهشت ا ست  و حشی ها با تفنگ د ر مید ا ن  د ر می آ یند، وقلم به ما نند  کرومو زوم ها ی، سر خ وسفید  بر ا ی بقا ی ا ر گا نیز م با مکر و ب ها ی بیگا نه د ر جنگ و نبر د آ غا ز مینما یند ، و عنا صر نا به کا ر و هر زه ا جتما ع را ، به ما نند خو ن و ر یم فا سد و گند ه ا ز و جو د ا جتما ع بد ور می ا ندا ز ند ، خو شا به حا ل د و کتو را ن، بهتر و بهتر تر که نسخه ها ی  بهبو د ی جا معه را، سفا ر ش و تو ضح میدا ر ند.       

      هر زما نیکه ا نسا ن ها ی بر تر بر رآ س قد رت آ مد ه ا ند، حر یفا ن خو د را ، با ا ستفا د ه ا ز مو قف دو لتی سر کو ب کر ده ا ند ، بر سر زمین حر یفا ن خو د حمله بر د ه ا ند ، دا را یی ها ی آ نها را، با خود برده ا ند ونظا یربی شماری ا زین دلا یل وغیره وا ینگو نه ا فرا د ( بر تر طلبا ن) بر ا ی فرا را ز جر م و برا ی حما یه خو د ، تا به سر حد تبا هی کشور خود ، حا ضر میگر د د که سخن گوی د و لت حما یه گرخود گرد د.

   د ر کشو رما ا ز بسیا روقتها ی قبل به ا ین طرف بعضی ا ز زعما و پیش وا یا ن، سخن گو ها ی د و لت ها ی متجا و ز بو ده ا ند ، ا ز مو ا ضع قد ر ت د و لتی علیه مر د م و خلق کشو رخو د عمل کر ده ا ند و زما نیکه یک و طن پر ست ویا یک عیا ر و آ گا ه سیا سی ، ا حسا س وغرور،ا و را به عکس ا لعملی د رمقا بل ستم وا میدا رد،علی ا لعجا له ا ز طرف سر کا ر ا ن ز ما ن ا ین فر زندا ن نا بکا رمرد م و ملت ، د ر صد د  نیست و نا بو د ی آ نها بر می آ مد ند ، تا مبدا ا ین حر کتها به یک حر کت تو د ه ا ی و مرد می مبد ل گردد .     

خو شه چین میگو ید

ز د یده  شا م وسحر ز چشما نم ا شک میر یز د

نی قطره ، نی جر عه، به پیما نه مشک میریزد

د ر با میا ن، قند ز، مید ا ن وکو هد ا من، بید فا ع

آ ب د ید ه، ا ز مضلو ما ن،  بی ر شک  میر یز د

 

ا ین  چه  کلا هی ا ست  که ا زپد ر به پسرمیما ند

خود ش بره، ما د رش میش، پد رش به نر میما ند

تقد یر ا ین ا ست، د ررحم ما د رکه خو نش بگیرند

ا میدو زحمت، همه هیچ ،شکم پا ره به ما د رمیما ند                                         

 قوچ، بوقه وتکه، نریا ن همه راه اسلا ف جویند

مید ا ن به د جا ل حمیر، کل و کور، کرمیما ند

ا فتا ده  قمچین و شلا ق ، بد ستا ن مفتی و ملا

به فرق سر،د ست و پا ی زن و سیا سرمیما ند

غا ر ت  دا را یی همه د ر ثور  بها رمعلوم شد

بند ، بند، هر یک به  شیر ینی، نیشکر  میما  ند

کر گس و شغا ل کورمو ش درجا ن هم ا فتید ند

ز و روعا جز به سهم خو د، سر به  سر میما   ند

د ر شهر یکی د و چشم  بینا و  هو شیا ر  نبو د

د رملک کو ران، پا د شا هی به ملا عمرمیما ند

د ر کنج جها ن معجزه قر ن، آ فت و بلا  زا یید

سفید ریخت، قصر به عطا ی خدا به تکر میما ند

" خو شه چین" بگو که همه به آ تش نفت میسوزند

ا حسا س عا طفی جها ن به نفع" بو ش" ستمگر ما ند

 

میگو یند که( بهلو ل دا نا) خند ه نمیکر د ، یک رو ز د ر با زا ر رفت ، د ر قصا بی خنده کر د ، ا زش پر سید ند که چرا خند ید ی، گفت که ببین، بز ا ز لنگ خو د آ ویزا ن ا ست و گو سفند ا ز لنگ خو د.

  پو تین هم ا زجمله کسا نی ا ست که به ند رت می خندد، خند ه نکرد ن هم د لیلی دا رد،

کا ر د پو تین، آ وبر و مسکه ترا ش ا ست، خو بش می بر د و بی صدا میترا شد.  

 میگو ید که

چیز یکه عیا ن ا ست، چه حا جت ا ست به  بیا ن

ا ینک چیزی که من میخو ا ستم، ا مروزآ مد بمیا ن

خود ش، آ رنج به ز مین ما نده و  د ست ز یر سر

  ومیگو ید

مدا ر ی چهره عیوض کرد، با لبا س د یگر آ مد

گا هی د ست به کر و ز، گا هی به سکر میما ند

خون میخورد، جا ن آ د م میگیرد تیل عا لم میبرد

د فا ع  حق شرط ، و لی پا به گلو ن بشر میما ند

فر زند، نا خلف شد، د شمن به  سلف  شد، که شد                                        

  نه خیرد شمنی نیست، جنگ پد ربا  پسر میما  ند

غو ل سر ما یه، بی ر قیب شده، و بی  حریف  ما ند ه

غر میز ند  و فر، به سمت ما، میلش به سفر میما ند

سفید ی  پنبه،آ سمان آ بی،آ فتا ب گرم د لش را برده

ترکمنستا ن + تاجکستان + ا زبکستا ن= نفت حزرمیما ند

د و د میکند رو با ه میگیر د، آ ب  خط میکند وما هی

به و ا له که د شمنی، برا ی همیش به لرو برمیما ند

چقد ر سخت ا ست که بد ا نی و بفهمی وکرده نتوا نی

 گو شنه چنگ به گر یبا ن تشنه روز به محشر میما ند

( خوشه چین) ا ز با م تا به شا م ، نا له و فریا د میکنم

د م د م صبح ، برا یم آ ب د ید ه و با لشت تر میما ند

        د ر پا یا ن

 

هم و طنا ن میدا نم که چشم ا مید همه      به نا بو د ی طا لب پا کستا ن میما ند

 

 

 

 

 

                                               

 

 

 

 

 

  

 

 


May 21st, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات